Toen ik in de schemering mijn fiets voor het huis parkeerde, viel mij iets op. Voor het keukenraam dartelde een mot. Het beestje was aangetrokken door het licht wat door het raam naar buiten viel. In mijn hoofd creeerde deze aanblik een soort kortsluiting. Ik kende dartelde motten, maar associeerde deze meer met campinglampjes of lantaarnpalen. Voor een moment keek ik naar het raam alsof het een lamp was. Fascinerend. Ik keek de straat in en zag allemaal bijzondere raamlampen. Ik besloot deze ervaring tastbaar te maken en zo ontstonden de Raamlampen. Ideaal voor Museum Belvedere, een museum zonder ramen in z’n expositiewanden.
Sinds het project kijk ik anders naar ramen. Behalve dat ze ‘s nachts veranderen in lampen, zijn het ook een soort expositieruimten. Mensen arrangeren en creeren er persoonlijke mini-exposities in. Dat maakt ons eigenlijk allemaal wel een beetje tot kunstenaar, tenminste van onze eigen vensterbanken.